Praktijkvoorbeeld 3

Nog geen twee weken geleden sprak ik Marjoleen in een strategie gesprek met dat ze tot nu toe veilig in loondienst zat waar ze werkte als manager in een baan waar ze toch al niet gelukkig mee was en dat haar werk stopt en dat ze nu de urgentie voelt om voor zichzelf te beginnen en dat zij mensen wil helpen die niet op hun plek zitten in hun baan en wat ze nou eigenlijke echt willen gaan doen en waar ze nou het beste tot hun recht komen. Met systemisch werk o.a. door familieopstellingen.

Marjoleen was een paar maanden geleden bij mij voor een astrologisch consult met de vraag: Dat zij in het bedrijfsleven zit en dat ze er niet thuis hoort. En dat ze een studie volgt systemisch werken voor organisaties. En dat zij meer ziet en meer voelt dan anderen en waarom ze dat heeft en met welk doel? Waar ze steeds tegenaan liep was dat ze ‘niet analytisch genoeg’ is, als HSP’er is zij intuïtief en voelt en ziet zij meer dan ‘haar hoofd registreert’.

De vorige keer dat ik haar sprak zat ze nog vast in loondienst en kon ze ‘alles nog rustig uitzoeken’ vertelde ze me. Het lijkt wel of er nu een kruispunt is en er een keuze gemaakt moet worden. In loondienst werken en in het bedrijfsleven is niet haar uitdaging verteld ze. Haar valkuil is dat ze altijd werk zoekt in loondienst. Haar comfortzone.

Het kruispunt is dat ze nu twee dingen kan doen of ze kiest voor ‘de veilige weg’ en gaat solliciteren naar en een baan oppakken dat zal haar ‘rust’ geven. Of ze meldt zich aan voor een uitkering om een periode te overbruggen om voor zichzelf de ruimte in te nemen om haar ambities waar te maken.
Vanuit haar geboortehoroscoop gezien is zij een organisator en vormgever. Haar kwaliteit is besturen. Haar kracht is om gezag uit te oefenen. Ze heeft ze een helder inzicht in maatschappelijke structuren. En voelt ze glashelder aan hoe de gemeenschap in elkaar zit, zo ook de organisatie. Ze heeft een helder bewustzijn op de maatschappij en voelt zich er verantwoordelijk voor. Het ‘probleem’ is dat ze zich over het algemeen niet thuis voelt in de maatschappij.

Dat komt omdat ze dwars door de organisatiestructuur heen kijkt en dat haar daarom dingen opvallen die anderen niet opvallen. Ze ziet vooral wat er mis is en hoe het beter kan. Dat aangeboren inzicht heeft ze al, maar de kennis over de details moesten opgebouwd worden en leren door ervaring op de werkvloer.

Ze is geboren om met hart en ziel te werken. Met een sterk verlangen om onder haar toedoen de wereld een stukje beter te maken. Het is haar taak om zich in te zetten zodat iedereen zich op zijn plek voelt. Zij weet hoe het is om een werkplek te hebben waar zij niet op haar plaats is. Ze heeft een enorme dosis praktijkervaring opgebouwd en er begint nu een weg naar boven. Het gaat om de wisselwerking tussen de maatschappelijke structuur en de menselijke structuur. Als de organisatie van het werk verandert dan werken mensen er met meer plezier.

Ze heeft een passie voor eigen werk. Ze wil impact hebben vanuit een positie die ze zelf gecreëerd heeft. Dat vraagt dat ze zelf de structuur moet aanbrengen. Ze past daarom niet op een reguliere manier in de maatschappij en past niet in een baan in loondienst waar ze een bestaande structuur moet volgen. Er is geen enkele vacature die bij haar aansluit dat is ook niet de bedoeling. Voor de omslag begreep ze niet waarom ze al die ellende moest meemaken, na de omslag heeft ze door waarom het zo heeft moeten zijn. Als het niet zo gelopen was had ze nooit begrepen dat er op dit gebied veel hulp nodig is. Ze ontdekt door dit proces haar unieke rol in de maatschappij.

Met haar levensdoel is het haar uitdaging dat ze haar helderheid met betrekking tot maatschappelijke structuren en organisatie structuren tot uiting gaat brengen op het innerlijk, op het psychologisch vlak om zo werk en privé in balans te brengen. Door familiepatronen, de psychologische pijn zonder dat men daar bewust van is, geven conditioneringen en overtuigingen die de maatschappelijke groei blokkeren.

Het ontslag was een enorme klap voor haar en pijnlijk. Maar ze voelt enthousiasme door ons gesprek en om helder te hebben wat ze te bieden heeft en wat haar hoogste goed is en ze wil graag een nieuwe richting inslaan en het werk gaan doen wat ze het allerliefste doet. Tegelijkertijd voelt ze angst en weerstand en vind ze verandering ook spannend. Ze vindt dat de wereld best wel wat vriendelijker mag zijn, met meer liefde. Wat haar raakt is hoe wereldleiders soms met mensen omgaan. Dat er vluchtelingen in bootjes verdrinken.

Ze dacht dat ze nog een vervolg opleiding systemisch werk nodig had voor ze kon beginnen. Denken dat je nog meer vakkennis nodig hebt en dat je dan alles weet is een valkuil. Nog meer kennis gaat haar niet helpen. Wat ze nodig heeft zijn vaardigheden, ondernemersvaardigheden. Het gaat nu om het doen, om haar vak uit te oefenen waar zij voor opgeleid is.

Dus als je denkt van nou niemand gaat nu voor zichzelf beginnen, het zal deze maand wel niks meer worden iedereen blijft veilig zitten waar die zit. Als dat jouw waarheid is zal het ook de werkelijkheid worden. En als je idd nog vier maanden thuis moet werken met werk wat je eigenlijk niet leuk vind, waarin je niet tot je recht komt dan voelt dat aan als vier jaar. Dus er zijn nog altijd wel mensen die wel de moed hebben om de stap naar eigen werk te zetten. Ze hebben alleen even iemand nodig die ze een zetje geeft, ze een stukje op weg helpt.

Dus ga je wachten tot het allemaal vanzelf voorbij gaat of ga je nu aan de slag en doen waar je goed in bent?
Wil je dat hieronder met me delen?